muhabbet adında bir yer açmak isterdim.
herkese, yılların müdavimi gibi davranılmasını, sanki mahallede elinde büyümüş mahallenin genci gibi sıcak hissettirecek bir yer olmasını isterdim.

mutlaka duvarların neredeyse tamamı kitaplıkla kaplı olsun, insanların yalnızca insanlarla konuşarak değil, okuyarak da muhabbet edebileceği anlaşılsın, kitap okuyana özel kahve yapılsın ve özel koltuklar sunulsun isterdim.

pektabii ki olmaz, asla. kötüler var, bırakmazlar.